هنرمندی نیویورکی که در ایران در حال عکاسی است مطلبی گذاشته و از مهمان نوازی ایرانی ها تشکر کرده، از اینکه چقدر ما ایرانی ها مهمان نواز، نایس، بخشنده و هزارچیز خوب دیگر هستیم...ایشان نمی داند ما ایرانی ها قبل از هرچیز "نژاد پرست" بار آمده ایم، اینکه خون پاک "آریایی" مان کارایی اش در حد تحریک برای "کوبیدن" لایک است... افغان و عرب و پاکستانی و هندی و بنگلادشی و افریقایی و غیره بیاید ایران بهره ای از نایس بودن ما نخواهد برد...
در عوض تا اروپایی و امریکایی می بینیم دست و پایمان را گم می کنیم، دخترانمان صدایشان را نازک می کنند تا انگلیسی افتضاحشان در عشوه هایشان گم شود و پسرانمان رگ بامرامی شان گل می کند و تا به زور قلیانی توی حلق مهمان نچپانند و کوبیده و کباب ایرانی به طرف ندهند ول نمی کنند... چرا؟ چون نژاد پرستیم و نژاد پرستی مان این جا معکوس نمایان می شود،طرف "خارجی" است، "امریکایی" است، "اروپایی" است، ما خاک پایش هم نیستیم، ما کجا آنها کجا؟ به قول ماز جبرانی وی آر وری نایس! وی آر نات عرب! وی هو گریت هیستوری! وی آر پیس فول، پیـــس فول !!! وی آر نایس! پرشین کتز آر وری فیمس، وی آر نایس ، میــــــــــــــو