این روزها

0.

این لینکدونی که این کنار می بینید با خون جیگر ساخته شده و با کلی دقت لینک ها انتخاب می شند و من حس می کنم که داره در حقش اجحاف میشه و در هر صورت من فقط از همین تریبون اعلام می کنم که قدر این لینک دونی رو بدونید ما حصل وبگردی بنده و چیز های جالبی که بهشون بر می خورم رو می تونید در اونجا ببینید

1.

جو چهارشنبه سوری به شدت همه جا رو گرفته و البته امسال گویا چهارشنبه سوری یک فرق هایی با سال های قبل داره که امروز میدون محسنی رو سنگر بندی کرده بودند و روی پل سید خندان من به عمرم این قدر موتور سوار های پلیس رو با این شکل و شمایل ندیده بودم و یک لحظه فکر کردیم نکنه مملکت حکومت نظامی شده .در هر صورت مادر بنده شیرشان رو حلال بنده نمی کنند اگر فردا بیرون بریم و شیطنت کنیم و عید رو به کام همه تلخ کنیم و الان می تونم تصور کنم که مادر بنده خدا حتما فکر می کنند من سربند یا زهرا به خودم می بندم و نارنجک به خودم می بندم و زیر تانک می پرم و می شوم رهبر 22 ساله و از این حرف ها که اگر سر سوزنی شناخت از من داشتند می دونستند که من عمراااااااا با همین غلظت و شما خودتون حدس بزنید عمرا چی؟ به هر حال مشکل اصلی برای این کار ها هزینه هست که بنده در شرایطی هستم که به زندگی خودم نمی رسم چه برسه به اینکه بخوام پول بدم ترق و توروق راه بندازم ، خب چه کاریه ، ملت ترق توروق می کنن ما حالشو می بریم

2.

من چتم ، تو چته؟

پی نوشت : این نوشته بسیار فلسفی می باشد ، به سادگی از کنار آن نگذرید

2.5

کسی اگر کتاب خیلی خوبی خونده که خیلی خوشش اومده یا فیلم خیلی خفنی دیده که خیلی خوشش اومده و خلاصه این چیز ها حتما یه آماری بده که بنده به شدت منتظرم . منظورم کلا شاهکار هایی که روتون تاثیر گذاشته و تاثیرش تا مدت ها ادامه داشته روتون

3.

لاست رو به اپیزود 12 ام رسوندم ... البته از وقتی فهمیدم محمد سیزن 1 رو تموم کرده کلا کفم بریده . من و محمد تا اپیزود 7 رو با هم دیدم . شنبه من ندیدم ، امروز بعد از ظهر زنگ زدم که عزیزم لاست رو به کجا رسوندی؟ گفت اپیزود 22 !!!! من کفم برید ، در حالی که لباس پوشیدم و کیفم رو جمع کردم و خودم رو به خونه محمد رسوندم د یدم سیزن 1 رو تموم کرده !!! به این نتیجه رسیدم کلا این آدم بسیار "کره(به فتح ک و کسر ر) تر از منه " و ما را باش زهی خیال باطل که فکر می کردیم بسیار "کره" ایم و به هر حال تضمین می کنیم که زود تر از محمد لاست را تموم کنیم . در هر صورت هنوز من از سوایر از بقیه بیشتر خوشم اومده و از کیت هم خیلی بدم اومده

پی نوشت : و فافاطی

4.

این شب و روز ها هم عجب شب و روز هایی شده . دارم از خونه ی دوستم میرم خونه ، ساعت 10 شب ، میدون هروی ، یه پسر بچه 17 18 ساله که هنوز پشت لبش سبز نشده به همراه چند نفر دیگه ایست بازرسی گذاشتند . گواهینامه ، کارت ماشین ، صندوق رو بزن ، پشت صندلی ها ، و خدا رو شکر موردی نداریم . می گم که آقا واسه چی؟ این کارا واسه چیه؟ که یهو یه آقایی عصبانی میشه که یعنی چی؟ ما پلیسیم ، هر وقت بخواییم حق داریم مدارک بخوایم و توی ماشین ها رو بگردیم و منم که می بینم آقا عصبانی شده "بچه گربه می شم جلوش ، از اون بچه ها که مامان میشه فداش ، بهش فاز میدم فکر می کنه مهندسم ، بهش می گم از رتبه و معدلم " و خلاصه دوباره راه می افتم و از لج به محض راه افتادن صدای ضبط رو اون قدر بلند می کنم که همراه با داد های ساسی مانکن تو L.A کردن تهران همراهی اش می کنم و میگم پلیس؟؟؟؟؟ و فکر می کنم من چه حقی دارم وقتی تو فرودگاه انگشتام رو تو جوهر استامپ می زنند و همه وسایلم رو بررسی می کنند اعتراض کنم؟ وقتی که تو کشور خودم دارم با سرعت مجاز رانندگی می کنم جلوم رو می گیرن و در حالی که مدارکم هم کامله باز هم پیادم می کنن و دهنم رو بو می کنن و نبضم رو می گیرن و چشمام رو چک می کنن جلو و عقب و توی ماشین و خودم رو می گردن و آخر هم از سر لطف می گذارن که بعد از 10 دقیقه به راهم ادامه بدم چرا باید انتظار داشته باشم تو فرودگاهای کشور های دیگه این برخورد رو با اتباع کشور ما انجام ندهند. کرامت انسانی ، کرامت شهروندی ، کرامت کرامت کرامت ، این یکی از آرزو های  منه ، اینه که کرامتمون حفظ بشه ، تو اداره ها ، کارمند ها کرامت مراجعه کننده رو حفظ کنند ... واقعا فقط توی خیابون نیست ، هیچ جا هیچ ارزشی برای تو قایل نیستند شعار نمی دم اما این از آرزو های بزرگ منه که یک روز در این کشور کرامت انسانی ما به عنوان یک شهروند حفظ شه.

این روزها : لاست کا.ندوم بی پولی

1

روزهای آخر سال داره کم کم سپری می شه و ایام خوشی نفس های خودش رو می کشه و بیشتر از هر زمانی دیگه ای احساس رضایت می کنم از زمان هایی که در کنار دوستانی که دوستشون دارم سپری کردم . دوستان همه رفتند ، سر خونه و زندگی ، پیش خونواده ، دوستان همه رفتند و من رو در پیله تنهایی خودم رها کردند و هر روز که به سال نو نزدیک تر می شیم بیشتر در این پیله می پیچم و دریغا که تنها من از این پیله شاپرکی خوش بر و رو بیرون می آیم و دوستان ، شما ، همان کرم هایی که بودید باقی خواهی ماند .

مدتی این مثنوی تاخیر شد و تاخیر می شد و تعطیل نمی شد و حالا این روز ها با پیش بینی این که 6 7 روز ابتدایی سال جدید مجال و فراتر از اون امکان نوشتن نباشد این روز ها کمی فعال تر  می نویسم از تفکرات و دغدغه ها و بیشتر اتفاقات اطراف.

2.

بالاخره "لاست" رو به یاری "محمد" شروع کردیم و 7 قسمت رو یک کله دیدیم تا دستمان بیاید داستان چی هست و بنده تقبل کرده ام به زودی زود 5 تا "سیزن" رو تموم کنیم و "سیزن" 6 رو همراه با سایر جهانیان و بلکه هم زود تر تمام کنیم . من از هیکل "جک" ، یاغی گری "سوآی " خوشم اومده و اگر بخوام خوشتیپ ترین پسر و دختر رو انتخاب کنم اون خواهر و برادر رو انتخاب می کنم که برادره واقعا خیلی باحاله. حالا من که فعلا 7 قسمت رو دیدم و حالا ها باید ابراز نظرهای من رو این جا تحمل کنید و خواهشا جلو جلو به من آمار ندید. اصولا آدمی هستم که عاشق " تعلیق " در داستان هستم و دوست ندارم بدونم آخر ماجرا چی میشه . بقیه سریال ها فعلا منتظر باشند که به زودی به سراغ همه شون خواهم رسید . حیف که در تعطیلات خونه نیستم وگرنه روی این قضیه شرط بندی می کردم .

3.

داستان " پاس ور" شدن "پلیس" و اینکه چطور "پلیس" یک مملکت تبدیل به "پاسور" و "ورق" می شود که سال ها در این مملکت حکم آلات قمار را داشته و خود به مبارزه با آن می پرداخته و بعد هم "کان لم یکن" شدن قضیه من را به این فکر وا داشته که چرا در انتخاب این اسامی دقت کافی مبذول نمی شود ؟ در کنار این مطلب دیدن تبلیغات "کاندوم" در مجله ی تین ایجری وزین "چلچراغ" و این که گذشت آن زمانی که در بروشور های ضد ایدز “use condom” را "پیشگیری کن" ترجمه می کرده اند و الان در سوپری کنار دانشکده فنی هم تبلیغات "کاندوم" گذاشته اند به این گندگی ( الان دو دست خود را تا جایی که جا داشته باز کرده ام) چرا برای این اسم فرنگی  تا مانند پلیس در ادبیات ریشه ندوانیده معادل فارسی انتخاب نشده ؟ زین پس به جای واژه فرنگی و بیگانه " کاندوم " از واژه ی پارسی" گایانه " استفاده می کنیم که هم وطنی است و هم به خودی خود گویای همه چیز است (که در دوران دبیرستان این واژه بین اطرافیان رایج بود و متاسفانه به دلیل رسیدگی ناکافی منسوخ شد)... با توجه به رشد این تبلیغات و فراگیر شدن “kodex”  و “good life”و “gelover” و امثالهم پیشنهاد می شود هر چه زود تر "گایانه" وطنی در طرح  ها و طعم ها و قابلیت های مدل های اجنبی اش ساخته شود تا شاهد "گایانه ی یارانه ای" در بازار باشیم  .

پی نوشت : فیلم مستندی از سر تفنن در "یوتیوب" می دیدیم با دوستان که در مورد کارخانه "گایانه" سازی در ایران بود که واقعا خیال من یکی را از بابت "سیفتی(سفتی؟)" این اجناس وطنی راحت نمود

پی نوشت 2 : به قول یکی از دوستان بسیار عزیزم که بسیار دوستشان می دارم ملت بی چاک و دهن شده اند هاااااا...والله

4.

آهنگ "پولکی" “tm bax” را گوش می کنیم به یاد پول میافتم و این که "جیبمون پاک تره از قلب نوزاد ، چون پولی نمونده بود حتی دوزار" و خلاصه با اینکه پول خیلی کمی برای هفته آخر اسفند ماه باقی مانده بود دیروز و امروز حسابی به خودمان و بعضا دیگران حال دادیم و نهایتا پنج تا هزاری نا قابل مانده و مهراز و دوستانی که رفتند و امکان "تلپیدگی مکانی" هم از بین رفته و خلاصه باید این یک هفته را هم سر کنیم .در هر صورت معضلی اجتماعی وجود دارد به نام بی پولی آخر ماه و معضلی دیگر به نام بی پولی آخر سال و حال آخرین روز های آخرین ماه سال و معضلی برای من رخ داده به نام بی پولی مطلق ، از یک سو من عاشق هفته پایانی اسفند هستم و از یک سو باید دعا کنم این روزها زودتر بگذرد و خلاصه در دوراهی گیر کرده ایم و نمی دانیم دعا کنیم این هفته زود تر تمام شود یا اینکه این هفته تا جایی که می تواند طولانی شود و خب از قدیم گفته اند خدا کریم است اما دیگر یک روز خدا کریم است دو روز خدا کریم است سه روز خدا کریم است آخر 7 روز را خدا چه کار کند ؟ اما باز هم امید به خدا که  "الله خیر الحافظین".

پی نوشت : در دهانمان افتاده است " وای وای عزیزم کجایی من تو ترافیک فرشته ام ، مگه بنز نمی خواستی بیا چکشو واست نوشتم" و این که "آخه نزدیک ده ساله که ماری مربی رقص داره " اما با این وضع مالی باید " مایه بده مایه بده بیشتر " رو تمرین کنیم...خلاصه کمک های "بلاعوض" مردمی در هر شکل و شمایلش مورد استقبال بنده قرار خواهد گرفت ، تنها یک شرط دارد و آن هم "بلاعوض" بودنش هست هااااا

به شکوفه ها به باران برسان سلام ما را

پیش نوشت : این نوشته رو چند روز پیش نوشتم اما چون دسترسی به اینترنت نداشتم الان آپلودش می کنم.

امروز محسن رفت . رفت زندان . یک پسر بچه 22 23 ساله که باید 10 ماه رو تو زندان سپری کنه . همون چند دقیقه ای که باهاش دیشب که باهاش صحبت می کردم کلی الکی می خندیدم و چرت و پرت می گفتم و ته قلبم یک جورایی ریش ریش می شد و آخرش گفتم دلم واست تنگ میشه . نمی دونم باور کرد که دلم واسش تنگ می شه یا نه ، مهم نیست که باور کرده باشه یا نه من فقط حواسم جمع بود که یه وقت اشکایی که داشت کم کم تو چشمام جمع می شد جلو دوستام لیز نخوره رو گونه هام . عوضش الان می تونم این جا تو تنهایی این ها رو بنویسم و نگران اشک هایی که رو صورتم هست نباشم . جامعه مدنی ، فضای باز سیاسی ، انتخابات آزاد و خلاصه خواسته هایی از این دست محسن رو فرستاده پشت میله هایی که باید 10 ماه تحملشون کنه برام مهم نیست که اعتقاد محسن چیه مهم اینه که پای اعتقاداتش وای میسته و کاش همه ما این جوری بودیم.... نمی دونم چی بنویسم ، یک دوره ای با محسن خیلی حرفم شده بود ، زده بودیم به تیپ و تار هم دیگه اما باز هم وقتی بعد یک مدت دیدمش نمی تونستم نرم جلو بغلش نکنم ...نمی دونم چی باید بنویسم ، فقط ناراحتم و حس بدی بهم دست داده . تو همه جای دنیا انسان هایی که حس می کنند مشکل دارند و ناهنجاری دارند رو می فرستند واسه کار اجباری و می فرستند تو محیط های فرهنگی تا با فرهنگ بیشتر آشنا بشند اما الان می بینیم که محسن و امثال محسن رو(که به نظرشون ناهنجار میاند!!!!) محروم از تحصیل در دانشگاه و محروم از حضور تو محیط های دانشگاهی می کنند و در عوض می فرستندشون زندان تو بند یک سری دزد و قاتل و قاچاقچی و خلافکار و ... تا اصلاح بشند.

محسن می دونم که نمی تونم حست رو، سختی هایی که الان داری متحمل میشی و نا ملایمتی هایی که داره بهت روا میشه رو درک کنم اما می خوام بدونی ما ، همه ی کسایی که این روز ها باهات بودیم و دور هم جمع می شدیم و می گفتیم و می خندیدیم و حرف می زدیم ، همه ی ما ، دلمون واست تنگ می شه و به فکرت هستیم و آرزو می کنیم که این روز های تلخ و عوضی زودتر بگذره.

به امید اینکه تو ، ایمان و نیما رو هر چی زودتر دوباره دور هم ببینیم.

پی نوشت : نامه محسن قبل از رفتن به زندان

نامه ای سرگشاده به دوست عزیز
در کوچه ها، در خیابانها، در هر خانه و در هر مغازه، انسانها را می یابی که در گذرند، یکی با عصایی در دست و دیگری با کوله باری از رنج بر پشت و در میان تمامی این انسانها، انسانی است که چون ققنوس هر بار از مرگ خود زاده می شود، انسانی که در تمامی عکسها و هر آنچه باقی مانده از تجربه ایست، چهره اش ناپیداست و لیکن روح وجودش در تمامی تاریخ سایه می افکند و هر کجا که نیست اثری از خود بر جای گذاشته است، این انسان می تواند هنرمندی فقیر باشد یا فیلسوفی تنها یا داستان نویسی مغموم و یا شاعری اسیر دست احساسات و یا مبارزی که هر گز بر جای نمی شیند و… ؛ تمامی اینان را یک چیز و تنها یک چیز به هم پیوند می زند : آزاد زیستن که تنها آزاد زیستن را سزای انسانیست، آنکه آزاد زندگی می کند، همواری تغییر می کند و می آفریند و آزادی هم اختیار اوست در برگزیدن راهش برای تغییرو آفرینشی ژرف که آفرینش سرنوشت خویش، زیباترین این آفرینش است , هرگز از یاد مبر، هر آنچه از آن توست همه از اختیار توست و انسان و تنها یک انسان اگر بخواهد , جهانی را تواند به کام خود سازد ؛ آنان که می پندارند انسان را حتی با مرگ می توانند به بند کشید , سیزفان محقورند که از حقارت خویش , جاودانه پرومته ی آزاد را در بند پنداشته اند .
وامروز درد من از آنانیست که نمی بینند مرگ انسانیت را، آنانی که خفت اینگونه زیستن را پذیرفته اند، آنان که مرگ انسانیت خویش را پذیرفته اند، تو آنچنان باش که سزاوار توست، مغرور باش و سربلند که آنان که فلک از تواضعشان گوشش کر است، همان ریاکاران به دروغ حامی مظلومان، حقیران قاتلانند که مردم را در هر کوی و برزن به دار می کشند تا ز انبوه اجساد کاخ قدرتشان را بر افرازند.
کی از فعالان دانشجویی به کمپین بین المللی حقوق بشر درایران گفت که دانشجویان دانشگاه صنعتی بابل در روز دوشنبه ۱۷ اسفند مراسم اعتراضی با تعدادزیادی از دانشجویان برای بدرقه ی او و ایمان صدیقی دیگر دانشجوی زندانی این دانشگاه برگزار کردند.محسن برزگر پیش از معرفی به زندان نامه ی سرگشاده ای به دانشجویان دانشگاه صنعتی بابل نوشته است
همواره بدان زندگی زیباست، جهان زیباست و انسان خود آفریننده ی تمامی دنیاهاست، همه را دوست بدار و همه را ببخش، همه آنان که دوستت می دارند را ببخش، حتی آنان که قربانیان راه آزادی را معدوم نه مرحوم می دانند را ببخش، حتی آنان که از برای قدرت خویش مردمان را به دار می کشند را ببخش، آنگونه زندگی کن که گویی هر لحظه ی این زندگی تا ابد تکرار می شود، از آن لذت ببر و آزادمنشانه آن را بساز، علیه دشمنان آزادی بجنگ و لیکن حتی دشمنان آزادی را نیز ببخش.
من , سالهاست که رنجی در ژرفنای وجودم ریشه دوانده است , رنجی ابدی , رنجی که هستی با تمام وجود خویش آنرا بر دوش من افکنده است , نمی دانم اگر انسانها نبودند , تا انسان را دوست بدارم , چگونه مرا توان تحمل این رنج بود , رنجی که هر انسان در لحظاتی از تنهایی خویش بدان پی می برد , عده ای آنرا فراموش می کنند , عده ای ایمان می آورند , عده ای خود را نابود می کنند و عده ای نیز همچو من درمان درد را در رقم زدن چندین باره ی سرنوشت هستی خود می یابند و دوست داشتن انسانها , که داستان عجیبیست این عشق به انسان , و این داستان تا جهان زیباست , تا زندگی زیباست , تا ابد , تکرار می شود.
من تا زنده ام بر این امیدم که روزگار یاس و درد ما , روزگار سیاهی , روزهای دروغ برای زیستن , روزهای تاریکی نیز روزی به پایان می رسد.

محسن برزگر

۱۸ اسفند ۱۳۸۸ خورشیدی

این روزها : شادی شادی دست و شادی

1

وای خدایا من تنبل شدم یا این دقیقه ها هستند که با من سر جنگ برداشتند و من هم که عمرا کم بیارم ایضا با این ها سر جنگ برداشتم؟ امروز اومدم تاریخ پست قبلی رو نگاه کردم و دیدم تقریبا یک هفته از آخرین پستم می گذره واقعا یک لحظه بدنم لرزید و مو به تنم سیخ شد که ای خدا این قافله ی عمر عجب می گذرد و قافله سالار هم مثل اینکه حالا حالا ها تصمیم "هشششششششششش" گفتن و کشیدن افسار مراکب قافله رو ندارد و ما هم دیگر چاره ای نداریم . و این گونه شد که با تموم دل مشغولی ها و سر مشغولی ها در حالی که 20 دقیقه بیشتر تا تحویل دومین "کامپیوتر اساینمت" دکتر بی شعور جانور صفت " زین العابدین نوابی شیرازی" نمانده فهمیدم این جگر دیگر تحمل دندان ندارد و انگشت ها را روی کیبور ول دادیم ول دادنی ! و در اندیشه ایم که روزگار این گونه نبوده و این گونه هم نخواهد ماند.

2

روز پنج شنبه که مصادف با ولادت دو معصوم که اولی بنیان گذار دینت باشد و دومی بنیان گذار مذهبت و تو مجبور باشی برای "فاکین تایم رجیستر" 8 صبح مهمانت رو تنها بگذاری و بری سر کلاس و 2 ساعت و نیم توی صندلی در حالت نشسته بخوابی... و بفهمی جمعه هم برای ارائه پروژه ای که نمی دونی اصلا چیست ( و برای بدست آوردنش باید دست به دامن و هزار جای دیگر آقای هانی بشوی) باید در دانشگاه کوفتی سر کنی  ، دیگر چه مهم است که از کلاس بیرون می آیی کیک و آبمیوه به عنوان صبحانه روی میز استاد چیده باشد ؟ تو فحش خوار و مادر را روانه استاد و زن مکزیکی اش می کنی . تازه اگر بفهمی برای یک درس کوفتی دیگر هم باید شنبه پروژه تحویل دهی دیگه آن موقع است که با "اموشن" های "یاهو" مسابقه می گذاری که کدامیک در نشان دادن حالت تعجب و بهت و نفرت و عصبانیت موفق ترید و در آخر وقتی می فهمید همه این ها را یک بیلاخ گنده به زمین و زمان و خودتان نشان می دهید و با بچه ها می روید از ونک تا تجریش هر چی مغازه زنانه و مردانه هست دونه دونه چک می کنید و چند دقیقه قبل از تحویل به جای اینکه یک نگاه کوفتی به اون همه چرت و پرت بیاندازید می آیید این جا و این همه چرت و پرت می نویسید و یکی از کمترین "بک اسپیس" دار ترین نوشته ها زندگی تان را می نویسید . خلاصه از این جا از هانی جواد سجاد و خانواده محترم رجبی تشکر می کنیم یعنی مراتب تشکر و قدر دانی خود را اعلام می کنیم .

3.

این نیز بگذرد درویش و چون بگذرد ، غمی نیست .

نیم ماه دیگه عیده ها . من نمی خوام این روز های خوب و خوش و باحال قبل عید تموم شه!!!!!!!!! دوس دارم این روز ها رو خب !!!!! به هر حال بوی گند عید از همین الان بلند شده

غیبت صغری

1.

وای ، نزدیک به 18 روز میشه که تقریبا پای کامپیوتر ننشستم ، یعنی درست حسابی ننشستم .  تعطیلات بین دو ترمی که وجود نداشت اما برای انسانی که عاشق ایام بعد از امتحانات بهمن تا آخر اسفند هست این روزها یعنی روزهای فوق العاده که شکر خدا همه اش به خوش گذرانی و خوشی می گذرد و حتی اگر کار خاصی هم نکنم باز هم حس خوبی دارم و دوست ندارم با دانشگاه رفتن و درس خواندن و این مزخرفات الکی خرابش کنم . برنامه این ترم هم مثل ترم قبل سه شنبه تموم میشه و من می مونم و این همه خوشبختی که محاله و همه ی دوست های خوبم که در کنارشون بهم کلی خوش می گذره و کلی حس خوب و قشنگ و مثبت بهم میدن.

2.

برای چند روز شمال برنامه ریزی کرده بودم : خواب کتاب کباب خواب کتاب کباب که البته از خوب روزگار از کتابش کم کردیم به کباب و خوابش اضافه کردیم . کلی هم فیلم ایرانی دیدم . " پستچی سه بار در نمی زند" ، " کنعان" (که وسط سی دی دوم خش داشت و گندمان زد به حالمان) ، "دل خون" ، "حس پنهان" ، چون نظرم در مورد "کسی از گربه های ایرانی خبر ندارد" زیاد مساعد نبود یکبار دیگه نشستم و نگاه کردم و خلاصه یکهو کلی دز فیلم ایرانی خونمون رفت بالا و چهارشنبه هم با دوستان رفتیم "به رنگ ارغوان" که من خوشم اومد و از اونجایی که با دوستان رفته بودیم تمرکز من یکی در اون حد که دوست داشتم نبود یکبار دیگه این هفته سه شنبه میرم چون سه شنبه ها نصف قیمت هست و من هم با این اوضاع مالی به شدت از هر چیز نصف قیمتی استقبال می کنم.

3.

من کتاب "خرمگس" رو خیلی رو دوست دارم و این رو بار ها گفتم و به همه دوستانم پیشنهاد می کنم این کتاب رو . نمی دونم چه حسی هست اما خیلی دوست دارم کسایی که دوستشون دارم این کتاب رو بخونن و ازش لذت ببرند . وقتی هم که به من می گند که این کتاب رو به پیشنهاد من خریدند خیلی خوشحال می شم . در هر صورت یکبار دیگر از همین تریبون به مردم غیور و شهید پرور دوست دار کتاب اعلام می کنم این کتاب رو بخونید ، حتما !

پی نوشت : من یک حشره خوشبختم ، چه زنده باشم و چه مرده

4.

حس خوبیه که بعد از یک مدت حالا نه چندان طولانی که نیستی بیای و ببینی دوستانت تو "فیس بوک" اومدن و رو "دیوار"ت جویای احوالت شدند و دلیل غیبتت رو پرسیدند و با این که سعی می کنم برام مهم نباشه اما از این که غیبتم حس شد علی رغم تلاش روشنفکرانه اون ته مه های قلبم احساس خوبی بهم دست داد.

5.

پی نوشت : کلا از اینکه "هردمبیل " بنویسم ناراحت نیستم اما از اینکه نوشته های هردمبیل رو تو بلاگ پست کنم زیاد حس خوبی ندارم ، اما به هر حال ما که از سهمیه غیبت صغری خودمون استفاده کردیم و دیگه خدا نیاره اون روز که بانگ رحیل به گوش برسه و صدای الرحمن بلند شه و ما غیبت کبری مون رو شروع کنیم.