این روزها: پروژه پیاده روی کارت شارژ

۳

داشتیم به هم می­زدیم بهش می­گم حالا که داریم به هم می­زنیم یک چیزی بده که یادگاری بمونه می­گه خب چی می­ خوای؟ می­گم یه  کارت شارژ 5 تومنی... می­گه خیلی بی شعوری... و من می­ مونم در فکر که آیا به راستی من این­ قدر بی­شعورم که دم آخری این حرف رو بهم بزنه؟

۱

دلمون خوش بود که 8ام امتحان­ها تموم می­شه و می­تونم به همه­ ی برنامه­ هایی که مطرح کردم به طور جدی فکر کنم و البته انگار قضا و قدر کمر به قتل آرزو­های من بستند. امتحان­ها تموم شد و این پروژه­های لعنتی مثل بختک افتاد رو دوش ما و مارو غافل­گیر کرد و یهو به خودم اومدم که ای دل غافل جا تره و بچه نیست ، 20 نمره 3 واحدی پروژه دارم.دلم می خواد استاد ها رو نفرین کنم...نه از این نفرین های ساده ها، از اون نفرین های هری پاتری پدر مادر دار که تا هفت جدشون رو در بر بگیره تا این باشند اینقدر به دانشجو بدبخت کار و پروژه ندن . یک ترم درس خوندیم بسه دیگه. من ساده دل در راستای توضیحاتی که دادم به پسرخاله زنگ زدم " سلی جون کجایی بجنب بپاش بیا پیشم که می­خوام این یک هفته ای بترکونیم" حالا سلی جون اومده می­بینه که من همش در بی­ حالی ناشی از این چرت و پرت ها به سر می­برم و نمی­تونیم یک حااال اساسی کنیم ولی از بودن در کنار هم لذت می بریم...ای بابا از همین جا مراتب عذر خواهی خود را اعلام می­کنم و انشاالله در فرصت آتی جبران کنیم.

2

پیاده روی رو دوست دارم. چه تنها و چه دوتایی و چه چندتایی .مخصوصا تو پیاده­ روهای پت و پهن خیابون ولی­ عصرکه تو هر فصلی قشنگی های خاص خودش رو داره با اون درخت های سر به فلک کشیدش. از بچگی مسیر مدرسه به خونه رو به خاطر رویه اقتصادی­ ای که داشتم پیاده می­رفتم و برمی­گشتم تا پول تاکسی ای که قرار بود برای رفت و اومد بدم رو جمع کنم و البته اصلی­ ترین انگیزه­ ام برای ذخیره پول این بود که هر چند وقت یک­بار سری به دستفروشی که تو مسیرم بود بزنم آلبالو خشکه و آلو خشکه و لواشک و کلا ترشیجات بخرم و هنوزم که هنوزه عاشق این ترشی­ها هستم. خلاصه کسی پایه پیاده روی بود یک آماری بده که اگر حوصله داشتم باهم بریم پیاده روی.

این همه گفتم تا به این­جا برسم که امروز به "سلی"  گفتم بیا بریم یک دوری بزنیم که دلمون خوش باشه اقلا یک دوری بیرون زدیم و یک هوایی خوردیم و چهار تا آدم دیدیم. از دانشکده فنی تو امیرآباد پیاده قدم زدیم تا ونک.از اون جا نرم نرمک رسیدیم به میرداماد و رفتیم تا یک دوری تو پایتخت بزنیم و در ضمن یک فلش ابتیاع کنیم. بعد که از پایتخت اومدیم بیرون بازهم تصمیم گرفتیم به پیاده روی ادامه بدیم و رفتیم و رفتیم تا به " میدان مادر" رسیدیم و باز هم به سمت شریعتی ادامه دادیم و ایستگاه مترو قلهک رو رد کردیم و خودمون رو خیلی اتفاقی!!! نزدیک " دانشگاه آزاد پزشکی" دیدیم و گفتیم خب حالا که تا این­جا اومدیم یک سر به خاله بزنیم آخه خونه خاله­ام نزدیک همون دانشگاه آزاد پزشکی هست و نمی­شه تا نزدیک خونه خاله­ات بری و یک سر ریز بهش نزنی و این­ گونه بود که ما چتر شاممان امشب در منزل خاله عزیز پهن شده است.

پی نوشت : در تمام این مدت یک کوله گنده حاوی لپ تاپ بنده به همراه سایر متعلقات روی دوش این حقیر بود که هنوز که هنوز است کمر این بی­نوا از درد آرام نگرفته است ولی خودمونیم ها چقدر راه رفتیم !!!!

پی نوشت 2 : تصور کنید ما چقدر سوژه دیدیم در این پیاده روی مارکوپولویی و چقدر گفتیم و خندیدیم و خوش گذشت و خلاصه جای همه خالی

­