این روزها

1.

قبل همه چی من یه گله ای بکنم از این بلاگ اسکای (تیریپ حرف زدن این آدما هستند ) که نمیدونم بی صاحاب چه دگمه ای گذاشته که دستت که می خوره بهش یهو میبینی زارت همه چی پریده دکمه undo  هم نداره . یهو یعنی کفری میشم حداقل من یکی ها ، میخوام بکوبم زیرش واسه همین اول تو word مینویسم بعدش یه کپی پست ناقابل می زنم که دیگه بی اجرت نمونیم البته همین که تو فضای بلاگی نیست تایپش یه کم حالش کم میشه ولیییی خب حالاااا...

2.

نود دیشب هم برگزار شد و اجرای همیشه دوست داشتنی عادل فردوسی پور که خدا واسه خانومش و خونوادش نگهش داره انشاالله . ما که زیاد به این برنامه هاب یهویی به شماره فلان رای بده و  فلان ساعت همه هر چی دوشاخه تو خونه دارید بزنید تو پریز و کلا از کار های خلق الساعه خوشم نمیاد به نظرم کار باید اصالت داشته باشه ولی خب دبشب به گزینه 3 رای دادیم و کلی به جون دادکان دعا کردیم که از طرف ما شست و رو بند پهن کرد علی آبادی رو.واقعا به مشت آدم معلوم نشد این دادکان مدال افتخار از دست خاتمی رو چی شد گفت ! این مدیر ها ولی کلا خوب بلدند از آب گل آلود ماهی بگیرند . من که کلا عاشق نودم و این عشق و علاقه باید در یک زمان دیگه جداگانه به تفصیل بیان شه :دی

3.

فکر کن نرفته باشی امتحان تربیت بدنی رو بدی و بفهمی که امروز هم از کسایی که میخواستن رکوردشون رو بهبود بدن دوباره امتحان میگیره. موبایل رو 8 صبح کوک میکنی و بیدار میشی و میبینی و حال نداری.ساعت ده کوکش میکنی دوباره می خوابی و از قضا 9 یهو دلت شور میزنه پا میشی میری، میبینی استاد از اونایی که می خواستن دوباره امتحان بدن هم رکوردگیری کرده  و داره میره تو در حالی که صورتتو حتی نشستی می رسی به زمین ورزش... حس میکنی واقعا در یک جاهای از اندام بدنت عروسیه البته بستگی داره تعریفت از اندام چی باشه..خلاصه ما امروز یه تشکر حسابی به خدا بدهکار شدیم که همین جا ادا میکنم..خدایا شکرت